مگر زنجیرْ مویی گیردم دست

بیت دوم یکی از غزلیّات خواجۀ شیراز رحمة الله تعالی علیه که مطلعش این بیت است :

ز دست کوته خود زیر بارم
کـه از بالا بلندان شرمسارم

به دو صورت خوانده میشود و آن بیت این است :

مگر زنجیر مویی گیردم دست
وگر نه سـر به شیدایـی برآرم

میشود خواند «زنجیرِ مویی» و میتوان خواند «زنجیرْ مویی».